காலங்காலமாக திரைப்பட தந்தைகள் | இந்தி திரைப்பட செய்திகள்

தந்தை-குழந்தை உறவுகள் பல படங்களில் மையக் கூறுகளாக உள்ளன. சக்தியில் ஒரு தந்தைக்கும் மகனுக்கும் இடையிலான உயர்-ஆக்டேன் நாடகம் முதல் மசூமில் காட்டப்படும் மென்மையான பிணைப்பு வரை, திரைப்படங்களில் ஒரு தந்தையின் பாத்திரம் மாறுபட்டது மற்றும் எப்போதும் உருவாகி வருகிறது. அக்ஷத் கில்டியல்படாய் ஹோவின் எழுத்தாளர், தந்தை கதாபாத்திரங்கள் சூழலில் இருந்து வந்ததாகவும், காலத்தின் அடிப்படையில் மற்றும் கதைக்கு ஏற்ப சித்தரிப்புகள் மாறுபடும் என்றும் உணர்கிறார்.
பி-வுட் அப்பாக்கள் பிரச்சனையில் இருந்து ஆணாதிக்கம் வரை இருக்கும்
‘ஜா சிம்ரன் ஜா, ஜீ லெ அப்னி ஜிந்தகி’ – இந்த வரியை, சௌத்ரி பல்தேவ் சிங், தேசபக்தர் நடித்தார். அம்ரிஷ் பூரி DDLJ இல், அடிக்கடி மேற்கோள் காட்டப்படும் திரைப்பட உரையாடல்களில் ஒன்றாகும். ஆனால், வரியில் ஒரு சிறிய பிரச்சனை இருக்கிறது என்கிறார் படத்தின் வசனகர்த்தா ஜாவேத் சித்திக், சிம்ரன் தன் சொந்த வாழ்க்கையை வாழ ஏன் தன் தந்தையின் அனுமதி வேண்டும் என்று யார் கேட்கிறார்கள்? இந்த தந்தை பாத்திரம் ஒரு பாரம்பரிய தேசபக்தர், அவர் தனது குழந்தைகளும் மனைவியும் தனது கட்டளைகளைப் பின்பற்ற வேண்டும் என்று உண்மையில் உணர்கிறார், அவர் சுட்டிக்காட்டுகிறார்.
தீவாரில் உள்ள பிரச்சனைக்குரிய தந்தைகள் மற்றும் சன்ஜீர் சக்தி மற்றும் காலா பட்டர் போன்ற படங்களில் ஒரு தந்தை மற்றும் மகனின் கருத்தியல் சண்டைக்கு, சலீம்-ஜாவேத் எழுதிய பல திரைப்படங்களும் இல்லாத தந்தையின் கதைகளை வழங்கின.

‘அம்ரிஷ் பூரி கா கிர்தார் ஐசே பிதா கா ஹை ஜோ ஹுக்ம் சலாதே ஹைன்’
அம்ரிஷ் பூரி கா கிர்தார் ஐஸே பிதா கா ஹை ஜோ அப்னி பாத் கோ அப்னி அவுலாத் கோ ஹுக்ம் கே தாரா மன்வதா ஹை. இஸ்லியே பிலிம் மே யே லைன் ஹை – ஜா சிம்ரன் ஜா, ஜீ லே அப்னி ஜிந்தகி. பொதுவாக, அப்னி ஜிந்தகி ஜீனே கே லியே கிசி அவுர் கோ அனுமதி தேனா ஒற்றைப்படை ஹை. மறுபுறம், ராஜின் தந்தையாக அனுபம் கெர், அவரது மகனின் நண்பரான அப்பா. DDLJ இல், இரு தந்தைகளும் பாத்திரங்களாக மிகவும் முரண்பாடானவர்கள் மற்றும் ஒரு முரண்பாட்டை உருவாக்குகிறார்கள் – ஜாவேத் சித்திக், DDLJ இன் உரையாடல் எழுத்தாளர்

‘பி-வுட் மிகக் குறைவான யதார்த்தமான அப்பா-குழந்தை உருவப்படங்களைக் கொண்டுள்ளது’
வெகு சில திரைப்படங்களே உண்மையில் தந்தை-குழந்தை உறவுகளை பெரிய திரையில் யதார்த்தமாக சித்தரிக்க முடிந்ததாக திரைப்பட எழுத்தாளர்கள் கூறுகிறார்கள். பதாய் ஹோ மற்றும் பதாய் டோவின் எழுத்தாளர் அக்ஷத் கில்டியல் கூறுகிறார், “சில நேரங்களில், எங்கள் திரைப்படங்களில், குழந்தைகளை புத்திசாலியாக சித்தரிக்க ஒரு குறிப்பிட்ட வழியில் எழுதுகிறோம். ஆனால் குழந்தைகள் நிஜ வாழ்க்கையில் அப்படி நடந்து கொள்வதில்லை. ஒரு காட்சியை குளிர்ச்சியாகவோ அல்லது நகைச்சுவையாகவோ மாற்ற, நாங்கள் ஒரு குழந்தைக்கு வயது வந்தவரின் ஆளுமையைக் கொடுக்கிறோம், அது குழந்தை பெற்றோருடன் எவ்வாறு பழக வேண்டும் என்பதைத் தீர்மானிக்கிறது. என் பார்வையில், மாசூம் (1983) படத்தில் காட்டியது போல் வேறு எந்தப் படமும் தந்தை-குழந்தை உறவை சித்தரிக்கவில்லை. அப்பா-குழந்தை உறவில் எடுக்கப்பட்ட சிறந்த படமாகவும், மிகுந்த மென்மை உள்ளதாகவும் நான் உணர்கிறேன். தந்தைக்கும் குழந்தைகளுக்கும் இடையிலான இந்த உறவில் உள்ள மென்மை மிகவும் உண்மையானது மற்றும் மனிதாபிமானமானது.